หลังจากที่เราทำงานกันมาแทบไม่เคยใช้ชีวิตในวัยรุ่นมากเท่าไหร่เพราะตอนที่จบมาส่วนใหญ่ก็อายุราวๆ 21-22 ปี จบออกมาก็เป็นผู้ใหญ่ทันทีด้วยภาระกิจหน้าที่ และเป็นที่เคารพนับหน้าถือตาของประชาชน ที่เรียกพวกเราว่าหมอ หลายๆคนเป็นคุณพ่อ คุณแม่ที่ดีของลูกๆ หลายๆคนเป็นสามีที่ดีของภรรยา หลายๆคนเป็นภรรยาที่ดีของสามี หลายคนก็ยังคงเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อ คุณแม่ ยังอยู่ในอ้อมกอดแม่ แต่เมื่อพวกเรามาเจอกันเกือบห้าสิบกว่าชีวิตในครั้งนี้ จะเห็นว่าพวกเรายังคงเป็นเหมือนวัยที่เรายังอยู่ร่วมกันในสถาบันอันทรงเกียรติของพวกเรา ใครเคยเป็นอย่างไรก็ยังเป็นเหมือนเดิม อาจจะดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทรวดทรงองเอวอาจเปลี่ยนไปบ้าง ผมอาจเบาบางไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคให้พวกเราที่จะได้มาเจอะเจอกันในครั้งนี้ ความประทับอกประทับใจของเพื่อนเก่าคนเดิมยังคงตราตรึงอยู่ในหัวจิตหัวใจของเพื่อนๆทุกๆคนไม่เคยลืมเลือน หกพันกว่าวันที่พวกเราแยกย้ายกันไปทำงาน วันนี้นับเป็นวันๆหนึ่งที่สุดแสนประทับใจที่สุดของชีวิต ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม เพื่อนเชียงรายได้นัดให้พวกเรามาเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเวลา 19.00 น. มีเพื่อนๆจากหลายๆจังหวัดมาร่วมงานกันในวันนี้ทั้งจากกำแพงเพชร พิจิตร พิษณุโลก ตาก สุโขทัย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ เชียงราย และนครสวรรค์ (เต้อ เชียงใหม่คงย้ายตามหัวใจไปนครสวรรค์) และมีเพื่อนๆอีกหลายๆคนที่มาร่วมงานครั้งนี้แต่ไม่ได้มีโอกาสมาร่วมงานด้วย เขาคงมีเหตุผลของเขา แต่เพื่อนที่มาเจอกันในงานวันนี้ มีแต่เหตุผลของเพื่อนเท่านั้นถึงได้มาพบมาเจอะเจอกันได้
เพื่อนๆเริ่มทยอยกันเข้ามาตั้งแต่เวลา 19 นาฬิกา มาพร้อมกับรอยยิ้ม พวกเราจับมือทักทายกัน เพื่อนเราบางคนมาพร้อมกับครอบครัวดูแล้วอบอุ่นดี เพื่อนเราหลายคนก็อยากพามาแต่ไม่รู้เอาคนไหนมาดีเลยมาคนเดียวดีกว่า มาเชียงรายครั้งนี้ก็ถือโอกาสพาครอบครัวมาเที่ยวด้วย บรรยากาศในงานเริ่มต้นด้วยการร้องเพลงเบาๆจากเพื่อนๆ ทำให้งานเริ่มมีสีสรรค์ขึ้น จนเพื่อนเข้ามาจนเต็มห้อง พิธีกร เอ เชียงรายจึงให้ตัวแทนเพื่อนๆจากจังหวัดต่างๆมาแนะนำเพื่อนๆในจังหวัดเป็นที่สนุกสนาน เฮฮา เพื่อนๆอาจพูดคุยกันส่งเสียงดังไปบ้างเพราะไม่ได้เจอะเจอกันตั้งหลายปี เพลงที่เพื่อนเราร่วมร้องกันอย่างอบอุ่นคือ เพลงเราและนาย ฟังกี่ทีกี่ที ก็อดไม่ได้ที่จะร้องตาม วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเพื่อนเราสองคนคือ กนกพันธ์ (ต่อ) ลำปาง และโต้งเภสัช เชียงราย เพื่อนก็ทำเซอไพรซ์ด้วยการนำเค้กก้อนโตมาให้ และร่วมกันร้องเพลง Happy birthday พร้อมกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างชื่นมื่น สนุกสนานครื้นเครงจนน้ำแข็งในร้านหมด พวกเราหลายคนอยากไปต่อแต่ไม่รู้ว่าจะไปร้านไหนดี ไปร้านไหนก็เต็มหมดเพราะพวกเราชาวสาธารณสุขมาร่วมประชุมวิชาการที่จังหวัดเชียงรายครั้งนี้กว่าหกพันคน การจะหาที่พักหรือที่กินจึงยากพอสมควรในเวลานี้ ถ้าจะไปต่อห้าหกคนคงไม่มีปัญหา แต่พวกเราตั้งหลายสิบคนกลัวทางร้านจะรองรับเราไม่พอ เพื่อนเชียงรายก็พยายามหาร้านจนเจอ เป็นผับแห่งหนึ่งที่ใหญ่โตกว้างขวางจุคนได้หลายๆพันคน พอไปถึงก็มีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง ของพวกเราเต็มไปหมด เพื่อนๆทุกคนต่างสนุกสนานเต้นรำกันสุดเหวี่ยง คละเคล้ากับเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม การพูดคุยกันจึงลดน้อยลง เวลาพูดคุยกันต้องตะโกนหรือพูดกันดังๆจนเสียงแหบแห้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียงที่แหบแห้งนั้นเพราะคุยกันหรือตะโกนร้องเพลงแข่งกับนักร้องกันแน่ จนถึงเวลาอันสมควรเพื่อนๆของเราก็ทยอยกันกลับที่พัก เพื่อนผู้ชายหลายคนก็ไปกินข้าวต้มต่อ ผมเสียดายที่ลืมเอากล้องไว้ที่โรงแรมเลยไม่ได้เอาภาพมาฝาก แต่ก็มีเพื่อนเราหลายคนที่นำกล้องมาด้วย ซักพักคงนำภาพมาฝากเพื่อนๆ แล้วพบกันใหม่นะครับ
อ้อสุดท้ายจริงๆ ขอขอบคุณเพื่่อนๆเชียงรายทุกๆคนที่ให้การต้อนรับ ขอบคุณเพื่อน 41 ที่นำตัวเองมาให้พวกเราได้เจอกัน ขอบคุณที่พักสุดหรูที่ทำให้นอนหลับสบายๆ ขอบคุณชาวเชียงรายทุกๆคนที่เก็บอากาศบริสุทธิ์ไว้ให้เราได้หายใจ ขอบคุณและขอบคุณ
